شعر بی دروغ

سوزد   دل  از  براي  من  و  من  براي  دل       امشب   اميدوار   شدم   از   وفاي    دل عماد خراسانی  *** نفس درسينه مي‌لرزد زدست دل تپيدن‌ها        نگه در ديده مي‌رقصد ز شور و شوق ديدن‌ها پژمان بختياری  *** به  تكلّم  به  تبسّم  به  خموشي  به نگاه       مي توان بُرد به هر شيوه دل آسان از دست كليم كاشاني  *** گر ز بي مهري مرا از شهر بيرون مي‌كني       دل كه در كوي تو مي‌ماند به او چون مي‌كني؟ همايي نسائي  *** هر كه در سينه دلي داشت به دلداري داد       دل نفرين شده ماست كه تنهاست هنوز ابولحسن ورزي  *** همچو  گل   مي‌سوزم   از    سوداي   دل       آتشي   در   سينه   دارم  جاي   دل رهي معيّري  *** دل  بيمار  مرا  هر  كه  گرفتار  تو خواست        يا  رب  آزاد   نگردد  ز   گرفتاري    دل دل  به  راه    غمت   افتاد   خدايا   مددي       كه در  اين راه ثواب است مددكاري دل هلالی جغتائي  *** دلي  است   در   برم  از   آبگينه    نازك تر       كه گر غبار نشيند بر او شكسته شود ملك قمی  *** به  هر  گل  مي‌رسد   مي‌بويد    اين   دل       نمي دانم   كه  را   مي‌جويد  اين دل؟ حسرت همدانی  *** هر  آن  دل را كه سوزي نيست دل نيست       دل  افسرده  غير  از  آب  و  گل نيست وحشی بافقی  *** به چه مشغول كنم  ديده و دل  را كه مدام      دل  تو  را  مي‌طلبد  ديده  تو را مي‌جويد  صائب تبریزی  ** شعر بی دروغ...

‌ .خبر به دورترین نقطه ی جهان برسدنخواست او به منِ خسته بی گمان برسد شکنجه بیشتر از این؟ که پیش چشم خودتکسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد چه می کنی اگر او را که خواستی یک عمربه راحتی کسی از راه ناگهان برسد... رها کنی برود، از دلت جدا باشدبه آنکه دوست ترش داشته، به آن برسد رها کنی بروند و دو تا پرنده شوندخبر به دورترین نقطه جهان برسد گلایه ای نکنی، بغض خویش را بخوریکه هق هقِ تو مبادا به گوششان برسد خدا کند که، نه...! نفرین نمی کنم... نکندبه او -که عاشق او بوده ام- زیان برسد خدا کند فقط این عشق از سرم برودخدا کند که فقط زود آن زمان برسد زنده یاد نجمه زارع + نوشته شده در  سه شنبه بیست و پنجم مهر ۱۳۹۶ساعت &nbsp توسط  سیما   |  شعر بی دروغ...